පොදු මතවාදය නිර්මාණය කිරීමේ දී ඒ තුළට ගත යුතු මතවාදවලට අමතරව මූලික න්‍යාය වශයෙන් පැවතිය හැකි තවත් මතවාද හඳුනාගෙන ඇත. මීට පෙර ලිපිවල සඳහන් වූ අන්දමට ඒවා අතරින් වැදගත් සංකල්පයක්‌ වන ස්‌වාභාවික වරණය දීර්ඝ ලෙස සාකච්ඡා කරන ලදී. එවැනි තවත් සංකල්පයක්‌ වන්නේ තාපගතික විද්‍යාෙවි දෙවැනි න්‍යාය ය. එහෙත් අප ගේ මූලික ප්‍රශ්නය වන ජීවිතයේ අරුත කුමක්‌ ද යන්නට වඩා අදාළ විය හැක්‌කේ ස්‌වාභාවික වරණය විය හැකි යෑයි අපි අනුමාන කළෙමු. එනමුත් මේ සියල්ලේ පදනම නැතිනම් මූලික යාන්ත්‍රණය කුඩා අංශුවල ක්‍රියාකාරීත්වය බව අප වටහාගත යුතු ය. කුඩා අංශුවල ක්‍රියාකාරීත්වය ක්‌වොන්ටම් යාන්ත්‍රණය මගින් පහදා දී ඇත. එහි එන අන්තර්ක්‍රියා (interactions) ක්‌වොන්ටම් ක්‌ෂේත්‍ර නිර්මාණය කොට ඒ තුළට ගෙන ඇති ආකාරය ද පසුගිය ලිපියේ සාකච්ඡා කළෙමු. මේ ක්‌වොන්ටම් ක්‌ෂෙත්‍ර එකතු කොට පොදු මතවාදයක්‌ සාදාගන්නට නොහැකි වී ඇත්තේ ගුරුත්වාකර්ෂණය ඒ තුළට තවමත් ගත නොහැකි වී ඇති නිසා ය. එනමුත් තවත් මූලික න්‍යාය (fundamental laws) ඉන් පිටත තිබෙන බව ද ඒවා දැනට සලකා බැලෙන තන්තුවාදය තුළට ද ගත නොහැකි බව ද පැවසේ.
පළමුව ස්‌වාභාවික වරණය සහ ජාන විකෘති වීම සැලකිල්ලට භාජන කරමින් අප ගේ මතයක්‌ වන (මෙය බටහිර අදහසක්‌ නො වේ) ජීවිතයේ අරුත වන්නේ ජාන වර්ධනය සඳහා වාහකයක්‌ සැපයීම බව තව ටිකක්‌ දුරට සාකච්ඡා කරමු. මා පවසා ඇත්තේ මිනිසා ජීවත් වන්නේ මිනිසා පිණිස නො ව විශ්වය පිණිස බව ය. මිනිසා ගෙන් විශ්වයට සිදු කෙරෙන සේවය ජාන වර්ධනයට වාහකයක්‌ සැපයීම ය. ස්‌වාභාවික වරණය සහ ජාන විකෘති වීම යන සංකල්ප තුළින් මේ අදහස අධ්‍යයනය කිරීමට උත්සාහයක්‌ ගත හැකි ය. ස්‌වාභාවික ජාන විකෘති වීම මගින් විශාල සංඛ්‍යාවක්‌ ජාන සංසදයට (ජාන කිටුවට) එකතු වේ. මින් මිනිසාට යහපතක්‌ සිදු වන ජාන ඇත්තේ ස්‌වල්පයකි. අයහපත් ජාන ඉවත් වන්නේ ය. යහපතක්‌ හෝ අයහපතක්‌ හෝ සිදු නො කරන ජාන රාශියක්‌ ජාන සංසදයට එකතු වේ. සමහර රෝග ගෙන දෙන ජාන ද නැති නො වී පවතී. මේ ජාන ප්‍රයෝජනයක්‌ නැතැයි නිගමනය කරන්නේ අප ය. ඒ අපට පෙනෙන විධිය ය. එහෙත් විශ්වයට මේ ජානවලින් යම්කිසි ප්‍රයෝජනයක්‌ නැතැයි අපට කිව නොහැකි ය. එසේ කියන්නට තරම් දැනුමක්‌ අපට නැත. ස්‌වභාවධර්මය නිකරුණේ කිසිවක්‌ කරන්නේ වත් නාස්‌ති කරන්නේ වත් නැති බව අප විශ්වාස කළ යුතු ය. ප්‍රයෝජනයක්‌ නැතැයි පැවසූ බොහෝ දේවල් අද වන විට ප්‍රයෝජනයක්‌ ඇති දේවල් බව සොයාගෙන ඇත. ජීවීන් ගේ සෛල තුළ ඇති සමහර කොටස්‌ (organelle) ප්‍රයෝජනයක්‌ නැති ඒවා ලෙස සැලකු කාලයක්‌ තිබිණ. ඒවායේ ප්‍රයෝජන සොයාගත්තාට පසුව එම අදහස්‌ වෙනස්‌ කරන්නට සිදු විය. ජීවී පරිනාමය මිනිසා සඳහා සිදු වූ දෙයක්‌ විය නොහැක්‌කේ මිනිසා දුකින් කාලය ගත කොට මරණයට පත් වන නිසා බව මා පවසා ඇත. එහෙත් මිනිසා මැරුණත් ඔහු තුළ වර්ධනය වූ ජාන විනාශ නො වී ඊළඟ පරම්පරාව තුළ පවතී. එසේ පැවතීම සඳහා ස්‌වභාවධර්මය විසින් ඉතා ම සාර්ථක ක්‍රමවේදයක්‌ නිර්මාණය කෙරී ඇත. ජාන වර්ධනය සහ එහි ප්‍රවර්ධනය සාක්‌ෂාත් කරගැනීම පිණිස ස්‌වභාවධර්මය විසින් ජීවීන් නිර්මාණය කෙරී ඇත. ලිංගික ප්‍රජනනය, ලිංගික සම්බන්ධයට ඇති අධික තෘෂ්ණාව, කුඩා පැටවුන් හදා වඩාගැනීමට ඇති ආදරය සහ වුවමනාව වැනි සත්ත්වයන් ගේ ගුණාංග මේ සඳහා යොදාගෙන ඇති බව පෙර ලිපිවල සඳහන් කළෙමි. මේ ක්‍රියාදාමය ජාන වර්ධනයට නො වේ නම් කුමක්‌ පිණිස ද? ජීවිතයේ අරුත ජාන වර්ධනයට වාහකයක්‌ සැපයීම හැර වෙන කුමක්‌ විය හැකි ද? අප නො දන්නේ ස්‌වභාවධර්මයට හෝ විශ්වයට ජාන වර්ධනයෙන් ලැබෙන ප්‍රයෝජනය කුමක්‌ ද යන්න ය.
බුදුන් ගේ ධර්මය විසින් ජීවිතය පිළිබඳව ඉදිරිපත් කොට ඇති දර්ශනය ඉහත සඳහන් මතයට පටහැනි නො වන්නේ ය. බුදුන් ගේ දර්ශනයේ අනිත්‍ය, දුක්‌ඛ, අනාත්ම යන ත්‍රිත්වයෙන් පහදා දෙන්නේ මිනිස්‌ ජිවිතය මිනිසා සඳහා නො වන බව ය. එහි නිත්‍ය කිසිවක්‌ නැත. සැප යෑයි සලකන සැම දෙයක්‌ ම අවසානයේ දුකක්‌ වන්නේ ය. තව ද "මම" කියා කෙනකු නැත. මිනිසා ගේ ජීවිතය මිනිසා සඳහා නො වේ යෑයි මා ඉදිරිපත් කොට ඇති ඉහත සඳහන් අදහසට බුදුන් ගේ ධර්මය විරුද්ධ වන්නේ ද? කොහෙත් ම නැත. තවත් කිව යුතු දෙයක්‌ ඇත. නිවන තුළ අමරණීයත්වයක්‌ ඇති බව ද ජීවිතයේ අරුත එය බව ද පවසන්නේ බුදු දහම තුළට ලෝකෝත්තර ධර්මය ඇතුළු කරන්නට තැත් කළ මහායානවාදීන් ය. තෘෂ්ණාව මිනිසා තුළ ස්‌වභාවධර්මය විසින් නිපදවනු ලැබ ඇති ගුණාංගයකි. එය කෙසේ වත් තෘප්තියකට පමුණුවන්නට නොහැකි ආශාවකි. මෙවැනි ගූණංගයක්‌ ස්‌වභාවධර්මයට අවශ්‍ය වන්නේ ජාන වර්ධනයට තෘෂ්ණාව අවශ්‍ය නිසා ය. තෘෂ්ණාව අවශ්‍ය වන්නේ නිර්මාණාත්මක නිෂ්පාදන තව තවත් බිහි කිරීමට ය. මිනිසා ගේ අවශ්‍යතාවන් වැඩි වන්නේ තෘෂ්ණාව නිසා ය. එහි ප්‍රතිඑලයක්‌ ලෙස නව නිර්මාණ බිහි වීම සිදු වේ. මේ සඳහා ඥානයේ වර්ධනයක්‌ ද සිදු විය යුතු ය. මේ ඥාන වර්ධනය ජාන විකෘති වීම මගින් ලේඛනගත කෙරෙන බව විශ්වාස කළ හැකි ය. පෙර ලිපියක සඳහන් කළ පරිදි මිනිසා තවමත් පරිණාමය වෙමින් පවතින බව ද එසේ පරිණාමය වන එක්‌ අංශයක්‌ වන්නේ මොළයේ ඥානයට සම්බන්ධ කොටස්‌ බව ද පර්යේෂණ මාර්ගයෙන් සොයාගෙන ඇත. තෘෂ්ණාව නරක ගුණාංගයක්‌ ලෙස සලකනු ලබන්නේ අප විසිනි. විශ්වය හෝ ස්‌වභාවධර්මය හෝ එසේ කරන්නේ නැත. තෘෂ්ණාව ස්‌වභාවධර්මයට අවශ්‍ය වනවා විය හැකි ය. ස්‌වභාවධර්මය මිනිසා නිර්මාණය කර ඇත්තේ ප්‍රධාන ගුණාංග වන දුක, තෘෂ්ණාව සහ ඥානය ඇතුළත් කරමිනි. තවත් ගුණාංග නැත්තේ නො වේ. මේ ගුණාංග සටහන් වී ඇත්තේ ජානවල ය. ඒවා වෙනස්‌ වන්නේ පරිසරයට අනුව ඉන් ලැබෙන උත්තේජ නිසා ය. පරිසරය නිර්මාණය වන්නේ විශ්වයට නැත හොත් ස්‌වභාවධර්මයට වුවමනා අන්දමට ය. එම නිසා මිනිස්‌ ගුණාංග නිර්මාණය වන්නේ ස්‌වභාවධර්මයට අවශ්‍ය පරිදි ය. මේ ගුණාංග සමනය කරගැනීමේ මාර්ගයක්‌ බුදුන් පෙන්වා දී ඇත. ඒ මාර්ගයේ ගමන් කොට මේ ගුණාංග සියල්ලක්‌ නිෂේධ හෝ සමනය හෝ කොටගත හැකි ය. එහෙත් එසේ කරගන්නට කැමැත්තක්‌ දක්‌වන්නේ කීයෙන් කී දෙනා ද? බොහෝ අය මෝහයෙන් මුළා වී ලෝබයේ ගැලී ක්‍රෝධයෙන් ජීවිත ගත කරති. ඔවුහු ස්‌වභාවධර්මයේ අවශ්‍යතාව සපුරාලමින් සිටිති.
කරුණු මෙසේ හෙයින් ජීවිතයේ අරුත ජාන වර්ධනයට වාහකයක්‌ සැපයීම හෝ වෙනයම් දෙයක්‌ හෝ වුවත් එය කුමක්‌ දැයි සොයාගැනීම සඳහා ජිවීන් ගේ ආරම්භය කොතැනක කෙසේ වූයේ දැයි සොයාගත යුතු ය. ඒ සඳහා පොදු මතවාදයක්‌ නිර්මාණය කරගැනීම උපකාරී වන්නට පුළුවන. එක ම ක්‍රියාදාමයක්‌ නිසා මේ සියලු දේ සිදු වන බව පෙන්වා දිය හැකි නම් ද්‍රව්‍ය (matter) මුලට ම සෑදුණේ කෙසේ ද යන ප්‍රශ්නයට උත්තරයක්‌ වෙත ළං විය හැකි ය. මේ සැම දෙයක්‌ ම සිදු වන්නේ අංශුවල චලනය නිසා බව හෝ ශක්‌තිය සහ ද්‍රව්‍ය යනු එක ම දෙයක අවස්‌ථා දෙකක්‌ බව හෝ ඔප්පු කළ හොත් මේ ප්‍රශ්න නිරාකරණය කරගත හැකි යෑයි බලාපොරොත්තු තබාගත හැකි ය. ජීවීන් ගේ ආරම්භය සොයාගැනීමේ කර්තව්‍යය සඳහා ජීව පරිණාමය, ස්‌වාභාවික වරණය සහ ජාන විකෘති වීම ඉතා ම වැදගත් සංකල්ප වන්නේ ය. මේ ක්‍රියාදාමයන් තුළ සිදු වන මයික්‍රො (ක්‌ෂුද්‍ර) භෞතික වෙනස්‌වීම් පිළිබඳව පෙර ලිපිවල සාකච්ඡා කළෙමු. කෘත්‍රිම ලෙස ජාන විකෘති වීම කෙසේ වුවත් ස්‌වාභාවික ජාන විකෘති වීම කෙසේ සිදු වනවා දැයි සොයාගෙන නැත. පරිසරයෙන් ලැබෙන පණිවිඩවලට අනුව ජාන විකෘති සිදු වන බව ඔප්පු කළ හැකි ය. එහෙත් ඒ සඳහා සහභාගි වන ක්‌ෂුද්‍ර භෞතික ක්‍රියාදාමයන් මොනවා දැයි සොයාගෙන නැත.
ස්‌වභාවධර්මය නැත හොත් විශ්වය සහ ජාන අතර ඇති සම්බන්ධය පහත සඳහන් ලෙස පෙන්වා දිය හැකි ය.
ජාන සංසදය (ජාන කිටුව) ස්‌වභාවධර්මයට හෝ විශ්වයට අවශ්‍ය විය හැක්‌කේ කුමක්‌ පිණිස
විය හැකි ද? විශ්වය සෑදී ඇත්තේ විශාල වශයෙන් හයිඩ්‍රජන්වලිනි. කාබන් නයිට්‍රජන් සහ
ඔක්‌සිජන් ඇත්තේ ඉතා ම ස්‌වල්ප වශයෙනි. අප දන්නා මූලද්‍රව්‍ය සියල්ල සෑදී ඇත්තේ ඉතා
ම උෂ්ණත්වය අධික තාරකා තුළ ය. එම තාරකා පිපිරී දුහුවිලි වලාකුළු බවට පත් වී පසුව
සිසිල් වූ විට එකතු වී තාරකා සහ ග්‍රහයන් ගෙන් සමන්විත වූ මණ්‌ඩලයක්‌ සෑදේ.
මූලද්‍රව්‍ය මෙලෙස නිර්මාණය වීම පිණිස හයිඩ්‍ර්‍රජන් පරමාණු එකතු විය යුතු ය. එසේ
එකතු වීමේ දී හයිඩ්‍රජන් පරමාණුවකින් ශක්‌තිය ලෙස කැඩී යා යුතු ස්‌කන්ධය මුළු
පරමාණුවෙන් 0.007ක්‌ වන්නේ ය. මෙය ප්‍රබල බලය (strong
force) නමින් පෙර ලිපිවල
සඳහන් කළෙමි. අප ගේ විශ්වයේ මේ අංකය 0.007ක්‌ වීම නිසා හයිඩ්‍රජන් එකතු වී
ද්‍රව්‍යයන් නිෂ්පාදනය වීම සිදු විය හැකි ය. එම අංකය ඊට අඩු හෝ වැඩි හෝ වූයේ නම් අප
ගේ විශ්වයේ රසායනික ව්‍යqහය මීට හාත්පසින් වෙනස්‌ වන්නේ ය. මේ ලෙස සෑදී ඇති රසායනික
මූලද්‍රව්‍ය 90ක්‌ වැනි සංඛ්‍යාවක්‌ පෘථිවියේ ඇත. මේ රසායනික පද්ධතිය ජීවීන්ට
අත්‍යවශ්‍ය වන්නේ ය. ජලය සෑදෙන්නේ ඒ තුළ ය. ජලය නොමැති ව ජීවීන් ගේ හටගැනීමක්‌
පැවැත්මක්‌ නොමැත.
ජාන නැත හොත් DNA සෑදෙන්නට ඇත්තේ ද අභ්‍යාවකාශයේ උෂ්ණත්වය ඉතා ම අධික වූ තාරකාවක්‌
තුළ විය යුතු ය.
DNA ජීවියකු තුළ පැවතිය යුතු හෙයින් පළමුව ඇති වූයේ බැක්‌ටීරියා හෝ
වයිරස වැනි ක්‌ෂුද්‍ර ප්‍රාණියකු විය හැකි ය. ජීවයක්‌ නොමැති ඉතා ම සරල කාබනික
(organic) සංයෝගවලින් ජීවියකු ඇති වන්නට ඇතැයි යන අදහස ඉදිරිපත් කරන ජීව
විද්‍යාඥයෝ සිටිති. ඔවුන් පවසන්නේ එම ක්‍රියාදාමය අදියර තුනකට සිදු විය හැකි බවයි.
මේ ක්‍රියාදාමය අජීවාඡ්ජනනය (abiogenesis) ලෙස හැඳින්වේ. පළමු වැනි අදියරය වන්නේ
භූභෞතික අවස්‌ථාව ය (geophysical). දෙවැන්න රසායනික (biological) අවස්‌ථාව ය. තෙවැන්න
වන්නේ ජෛව විද්‍යාත්මක
(chemical) අවස්‌ථාව ය. පළමු අවස්‌ථාවේ දී ජීවජනක
ග්‍රැµයිට්‌ (biogenic
graphite) වැනි ද්‍රව්‍ය නිර්මාණය වේ. අවුරුදු බිලියන 3.7කට
පමණ පෙර සෑදුණු මෙවැනි ද්‍රව්‍ය සොයාගෙන ඇත. ඊළග අවස්‌ථාව වන රසායනික අදියරයේ දී මේ
කාබනික ද්‍රව්‍ය සමග හයිඩ්‍රජන් ඔක්‌සිජන් සහ නයිට්‍රජන් සම්බන්ධ වන්නේ ය. ඊට පසු
එළඹෙන්නේ ජෛව විද්‍යාත්මක අවස්‌ථාව ය. අවුරුදු බිලියන 3.5කට පමණ පෙර සෑදුණු
ක්‌ෂුද්‍ර ප්‍රාණී ජීවීන් ගේ
ෆොසිල බටහිර ඔස්‌ටේ්‍රලියාවෙන් සොයාගෙන ඇත.
ඉහත සඳහන් ක්‍රියාදාමය ඔප්පු කිරීම සඳහා අවශ්‍ය සාක්‌ෂි යම්තාක්‌ දුරකට සොයාගෙන ඇත.
ස්‌ටැන්ලි මිලර් සහ හැරල්ඩ් යුරි (Stanley
Miller ) Harold Urey - 1952) විසින්
අකාබනික (inorganic) පරමාණුවලින් කාබනික ද්‍රව්‍ය සෑදිය හැකි බව පෙන්වා දෙන ලදි.
මෙය සිදු කරන ලද්දේ
J.B.S. හැල්ඩේන් විසින් විස්‌තර කරන ලද ආද්‍ය සූපය (primordial
soup) තුළ වීම වැදගත් වන්නේ ය. මීතේන්, ඇමෝනියා සහ හයිඩ්‍රජන් වායු එම සූපය තුළ
එකතු වී ඇමයිනෝ අම්ල සෑදිය හැකි බව සොයාගන්නා ලදී. හැල්ඩේන් පැවසුවේ ප්‍රාග්ජෛවී
සාගරය මෙවැනි සූපයක්‌ වන්නට ඇති බව ය. මිලර් සහ යුරි ගේ පර්යේෂණවලින් හැල්ඩේන් ගේ
අදහසට සාක්‌ෂි යම් ප්‍රමාණයකට සපයන ලදී. ඇමයිනෝ අම්ල ප්‍රොaටීන සෑදීම සඳහා
අත්‍යවශ්‍ය බව අපි දනිමු. ජලය, මීතෙAන්, ඇමොAනියා සහ හයිඩ්‍රජන් මිශ්‍රණය උපකරණයක්‌
තුළින් යවද්දී ඒ හරහා විදුලිය පුපුරු යවන ලදී. සතියකින් පමණ ඇමයිනෝ අම්ලය සහ එවැනි
ද්‍රව්‍ය සෑදෙන්නට විය. මිලර් සහ යුරි ගේ පර්යේෂණය මෙය වූයේ ය. ඉහත සඳහන්
අදියරවලින් දෙවැනි අදියරය වන රසායනික අදියර මේ ලෙසින් ඔප්පු වී ඇත.
මෙවැනි පර්යේෂණ තවත් ඉදිරියට ගෙන යමින් එස්‌. ඩබ්.
ෆොක්‌ස්‌ (S.W. Fox - 1950)
ප්‍රොaටීනොයිඩ් (proteinoid) නමැති ද්‍රව්‍ය නිර්මාණය කළේ ය. ඒවා ප්‍රොaටීන වූයේ
නැතත් ඇමයිනෝ අම්ල එකතු වී සෑදුණු පොලිපෙප්ටයිඩ් (polypeptide) දම්වැල් විය.
ගිනිකඳු ඇතුළතින් ලබාගත් ද්‍රව්‍ය භාවිත කොට ද
ෆොක්‌ස්‌ විසින් මෙවැනි
පොලිපෙප්ටයිඩ දම්වැල් සාදන ලදී. මේවා සෑදෙන විට තව අවුරුදු දහයක දී ජීවී සෛලයක්‌
රසායානාගාරයේ දී සාදන බවට ජීව විද්‍යාඥයෝ අනාවැකි එල කළ හ. එහෙත් ඔවුන් සෛලයක්‌
කෙතරම් සංකීර්ණ දැයි වටහාගෙන නො තිබෙන්නට ඇත. අවුරුදු දහය ගෙවී ගියත් ජීවී සෛලයක්‌
තවමත් නිර්මාණය වී නැත.
අප සාකච්ඡා කරමින් ඉන්නේ පොදු මතවාදය තුළට ස්‌වාභාවික වරණය ගත යුතු ද සහ එසේ කළ
යුත්තේ ජීවිතයේ අරුත පිළිබඳ යම් අදහසක්‌ ඉන් ලබාගත හැකි ද යන්න සොයාබැලීම සඳහා
ඉදිරිපත් වී ඇති කරුණු ගැන ය. ජීවීන් ගේ ආරම්භය පිළිබඳ දැනට ඇති සාක්‌ෂි ඊට අදාළ ය.
මේ පිළිබඳ තව දුරට සාකච්ඡා කිරීමට බලාපොරොත්තු වන්නෙමි.
මහාචාර්ය එන්. ඒ. ද එස්‌. අමරතුංග DSc